Nga Artur Nura*
Humanizmi duhet të jetë një nga shtyllat më të rëndësishme të qytetërimit modern. Ai përfaqëson një filozofi dhe mënyrë jetese që vë në qendër njeriun, dinjitetin e tij, lirinë, të drejtën për arsimin dhe mirëqënien.
Sot, në një botë që përballet me zhvillime të shpejta teknologjike, konflikte të vazhdueshme dhe sfida globale si ndryshimet klimatike apo pabarazitë sociale, humanizmi është më i nevojshëm se kurrë më parë, por për fat të keq a po ndodh e kundërta!?
Në shoqërinë e sotme, vlerat humaniste duhet të pasqyrohen në shumë fusha. Në arsim, për shembull, theksi duhet të vihet gjithnjë e më shumë te zhvillimi i të menduarit kritik, kreativitetit dhe bashkëpunimit, jo vetëm te marrja mekanike e informacionit.
Mësuesit duhet të përpiqen të edukojnë nxënës të ndërgjegjshëm, që respektojnë njëri-tjetrin dhe janë të gatshëm të kontribuojnë pozitivisht në shoqëri! Dhe, sa ndikon në këtë edukim të brezit të ri në shkollë, Media moderne që e nxitur për klikime promovon modelet më të panevojshme për Humanizmin e munguar!
Lëvizjet për të drejtat e njeriut, barazinë gjinore dhe mbrojtjen e mjedisit janë dëshmi të gjalla se humanizmi nuk është vetëm një ide abstrakte, por një forcë aktive që kërkon të përmirësojë jetën e çdo individi.
Organizatat ndërkombëtare dhe kombëtare e shumë aktivistë punojnë çdo ditë për të siguruar që zëri i njerëzve të dëgjohet, që të drejtat të respektohen dhe që askush të mos mbetet pas! por, të gjitha këto ndiqen dhe mbështeten pak, ose aspak nga Media dhe nuk mbështeten shumë nga shoqëria si në vendet e zhvilluara ashtu edhe ato në zhvillim sic është edhe Shqipëria!
Shoqëritë moderne dominohen nga materializmi, individualizmi dhe mungesa e solidaritetit. Në botën e konsumit ku edhe në festat fetare konkurrohet kush ha më shumë e më mirë në krahasim me të tjerët, kush vishet më bukur dhe më shtrenjtë, pa menduar fare për ata që nuk e kanë këtë mundësi!
Njerëzit humbasin ndjeshmërinë ndaj vuajtjeve të të tjerëve, të bombarduar çdo ditë nga lajme për luftëra, varfëri dhe padrejtësi. Kjo na kujton se humanizmi nuk është një gjendje që arrihet njëherë e përgjithmonë, por një përpjekje e vazhdueshme që duhet kultivuar çdo ditë.
Për këtë arsye, secili prej nesh ka një rol për të luajtur sado të vogël, ai mund të jetë fillimi i një zhvillimi të ri. Asgjë e mirë nuk arrihet kollaj. Duke treguar empati, duke respektuar të tjerët, duke ndihmuar ata që kanë nevojë dhe duke mbrojtur të vërtetën dhe drejtësinë, ne kontribuojmë në ndërtimin e një shoqërie më të mirë – një shoqërie humaniste.
Në përfundim, humanizmi sot nuk është thjesht një koncept filozofik, por një nevojë absolute shoqërore dhe morale. Ai na udhëzon të mos harrojmë kurrë vlerën e njeriut, të luftojmë për barazi dhe drejtësi dhe të ndërtojmë një botë ku njeriu është gjithmonë në qendër.
Cdo njëri nga ne duhet të pyese veten nëse e ka kryer këtë detyrë themelore sot dhe, si mund ta kryejë nesër më mirë!? Unë personalisht në mënyrë modeste e bëj, po ti?
