FOKUS
Më 26 Maj ndoqëm me shumë vëmendje ceremoninë e laurimit me titullin “ Qytetar Nderi” në Koplik, qendrën e Malësisë së Madhe dhe në qytetin e famshëm gjerman të Heidelbergut. Natyrisht dallimi midis këtyre dy qyteteve është i madh në të gjitha drejtimet, me përjashtim të traditive atdhetare, ku Malësia e Madhe ze vend të veçantë në historinë e poullit tonë për liri dhe pavarësi. Gjithsesi, kauza dhe sebepi që i mblodhi njerëzit në Koplik dhe Heidelberg ishte e njëjtë.
Në Koplik, Bashkia e Malësisë së Madhe nderoi shqiptaro – amerikanin e shquar Frank Shkreli. Para 5 dekadash, kelmendasi 20 vjeçar mori arratinë bashkë me familjen për t’i shpëtuar ferrit komunist dhe për të realizuar ëndrrat e tij në tokën e premtuar, në SHBA. Atje, ai ndërtoi një karrierë të shkëlqyer profesionale dhe atdhtare. Për 30 vite rresht, nga viti, 1974 – 2004 punoi si redaktor e gazetar te radio “ Zeri i Amerikës” në shqip, drejtor i saj dhe pastaj drejtor i Divizionit të Euro-Azisë. Më pas ai vazhdoi veprimtarinë shumëdimensionale në shërbim të kombit shqiptar; ka shkruar disa libra me temë jo vetëm anti-komuniste, por dhe demokratike mbi figura të shquara të vendit tonë dhe të Kosovës dhe me qindra shkrime për aktualitetet politike, diplomatike dhe sociale në Shqipëri dhe në trojet e tjera shqiptare. Falë njohjeve të tij të shumta në Kongresin dhe gazetarinë Amerikane ka dhënë ndihmesën e vet të madhe dhe për çështjen e Kosovës, pâ asnjë paragjykim partiak. Dhe katalogu i veprimtarisë së tij atdhetare është i gjatë. Në gjithë jetën e tij, ai ka qëndruar pranë Kelmendit kreshnik, Malësisë së Madhe, njerëzve, halleve të tyre, duke u bërë zë i vlerave dhe interesave të tyre.
Kësisoj, nderimi i tij nga Kopliku është mëse i justifikuar, madje le ta themi, pse jo, disi i vonuar.
Ndërkohë, po atë ditë, Bashkia e qytetit historik dhe universitar të Heidelbergut nderoi me të njëjtin titull Mbretëreshën e Suedisë, Silva. Po përse ky nderim nga ai qytet për Mbretëreshën e Suedisë? Mbi të gjitha sepse Heidelbergu është qyteti ku ajo ka lindur 79 vite më parë. Ishte 29 vjeçe kur Silva Sommerlath shërbente në Sallën VIP të Lojrave Olimpike të Munihut në verën e vitit 1972 ku u njoh me Princin e atëhershëm të Suedisë, Karl Gustav. Pak më vonë u martuan dhe gjithçka tjetër është histori e bukur mbretërore.
Megjithëse vajza e tij u largua përgjithmonë në Stokholm, Mbretëresha Silva mendjen dhe zemrën e mbajti dhe në Heidelberg, ku shkon vazhdimisht, me punë, vizita mbretërore dhe herë vetë, fshehtazi dhe pa rënë në sy. Këtë mall dhe përkushtim ajo e ka konkretizuar dhe me shumë programe dhe projekte ndihme, mbështetje dhe bamirësie për shtresat më të prekura të popullsisë, fëmijët, të sëmurët, të moshuarit, etj. Janë me dhjetra fondacione të kësaj natyre që veprojnë në kujdesin e saj të lartë mbretëror. Sa herë viziton Heidelbergun, e bën këtë si vajzë e këtij qyteti, pa kurfarë salltaneti. Ndaj me të drejtë, vizitat e saj në Heidelberg kthehen në festa popullore.
Pa u zgjatur më tej, dhe nderimi i saj ishte plotësisht i merituar, madje dhe disi i vonuar. Këto vonesa ndodhin, sepse bashkitë e qyteteve në Gjermani por dhe kudo në botën perendimore mendohen shumë dhe gjatë përpara se të nderojnë personalitetet e tij. Se kështu u bëjnë nder jo vetëm atyre por dhe qytetarëve të vet; kështu gjithë procesi ka drejtësi, besueshmëri dhe frymëzim; sipas parimit ” gjella me kripë dhe kripa me karar”.
Mirëpo krejt e kundërta ndodh me bashkitë e vendit tonë, të cilat në disa raste i “ japin veresie” titujt e nderit. Këtu do të ndalemi te kontrasti më i madh me dy rastet e mësipërme, dhënia e titullit ” Qytetar Nderi” nga Bashkia e Bajram Currit 3 vite më parë ish shefit të Kudërzbulimit të Nju Jorkut, Charles McGonigal; njeriut që sot është në bankën e të akuzuarve dhe çështja e tij ”ka marrë dhenë.” Lind pyetja e drejtë: çfarë bëri ai njeri për Bajram Currin konkretisht dhe Tropojën që i dhanë një titull të tillë nderi? Sa here ka qenë atje, çfarë ndihme dhe kontributi ka dhënë në çdo fushë, qoftë dhe të sigurisë? Asgjë, asgjë nga këto! Por përse atëhere pikërisht në Bajram Curri? Apo një nga miqtë apo bashkëpuntorët e tij është vendali? Prapë nuk ka logjikë.
Për fat të keq nuk është hera e parë dhe as e fundit që bëhen nderime të tilla të pamerituara, thjesht për t’u bërë qejfin mysafirëve, ca më keq për interesa okulte, në këmbim të favoreve të ndryshme, pse jo dhe ndaj kundërshtarëve politikë. Mirëpo, praktika të tila jo dinjitoze, jo transparente mund t’i bëjnë nder një njeriu qoftë dhe Gonigalit, por ato bëjnë me turp një bashki të një qyteti me tradita të shumta dhe emër të madh si Bajram Curri dhe tropojanët në përgjithësi.
Ndaj, kujdes, zotërinj pushtetarë, në mos nuk e bëni dot si Heidelbergu, të paktën mësoni nga Bashkia e Koplikut!
Së fundi, këtu duhen veçuar titujt e nderit si ai që ju dha dhe Presidentit të Republikës, zotit Bajram Begaj më 27 Maj nga Bashkia e qytetit të Roshanos gjatë vizitës së tij në Itali ky dhe të tjera raste të kësaj natyre për personalitetet më të larta shtetërore janë për “ konvejencë dhe reciprocitet diplomatik” për të zbukurar atmosferën festive të një vizite të kësaj natyre.
/Argumentum.al