Koment redaksional i gazetës “Danas“[i]
Të premten paradite, në kohën kur po shkruhet ky koment, zërat që vinë nga skena politike janë shqetësuese, duke filluar nga ato sipas të cilëve një numur i madh njerëzish është i gatshëm të vinë të shtunën në protestë në Beograd, se do të ndodhë një 5 tetor i ri (5 tetor 2000 në Beograd u zhvilluan protesta të mëdha popullore që çuan në dorëheqjen e Millosheviçit. Shën. i përkth), deri te ata sipas të cilëve ky tubim nuk do të ndodhë. Ose sëpaku nuk ka për të qënë në përputhje me planin dhe synimin e studentëve të cilat kanë bërë ftesë për këtë tubim dinjitoz proteste sikurse bënë me 1 shkurt në Novi Sad, 15 shkurt në Kragujevac dhe me 3 mars në Nish.
Ky i katërti, tubimi më i madh për nga ideja, në qendrën e katërt universitare në Serbi, njëkohësisht dhe kryeqytetin e vendit, sipas këtyre zërave, ndodhet në kundërsulmin e rrezikshëm politik në formën e kampit të besnikëve të rregjimit nën terracën e ndërtesës presidenciale.
Vuçiçi do të vendosë rendin, qoftë duke nxjerrë të premten pasdite (me 14 mars) një urdhër sipas të cilit, tubimi i madh i datës 15 mars do të shpallet i paligjshëm dhe me këtë mund të vendosë njëfarë gjendje të jashëtzakonshme, ose duke shkaktuar të shtunën incidente në mënyrë që të inkurajojë dhe dëshpërojë kundërshtarët.
Zërat në qarkullim i shton akoma më shumë edhe gjendja emocionale e ngritur nëpër rrjetet shoqërore dhe mediave të afërta me pushtetin, të përforcuara rrezikshëm me “përmbajtjet” e publikuara të enjten në darkë, mbi disa përgjime të fshehta të aktivistëve qytetarë.
Sido që të zhvillohen ngjarjet, një gjë duhet t’a kemi të qartë, e këtë mbi natyrën e Vuçiçit për vendosjen e rendit. Nga ana politike, atij pa dyshim i shkon për shtat gjendja sikur, parë nga jashtë dhe në sipërfaqe, duket se ekziston rendi i rregulluar. Megjithatë, tërë suksesi gjatë qëndrimit të gjatë në drejtim të rregjimit të Vuçiçit bazohet pikërisht në shkaktimin e trazirave dhe prishjen e qetësisë qytetare dhe, për pasojë, edhe tensionin e pandërprerë shoqëror, nervozizmin, frikën, të panjohurën…
Lufta e brendshme qytetare, klasore, hibride, është ajo që Vuçiçi ka bërë gjatë gjithë kohën nën maskën e ruajtësit dhe tradicionalistit të paqes qytetare. Pasojat e kësaj lufte për Serbinë janë ende të paparashikueshme, dhe kjo luftë arrin në pikën e saj historike bash me 15 mars.
Vuçiçi në këtë situatë nuk mund të kalojë në nivel të ri maskimi të kaosit të të luftës dhe shpërbërjes, kësisoj do të kalojë në diktaturë të hapur postmodernise në të cilën ekzistojnë liritë personale por vetëm ato të cilat nuk mund të prodhojnë kurrfarë ndryshimi politik. Kjo do të thotë arrestime masive, procedime penale dhe ndalime, gjëra të cila rregjimi i tij i ka evituar deri tani, por gjithsesi është trajnuar për ato.
Vuçiçi si shkaktari kryesor i trazirave, do të bëhet kësisoj i vetmi “garant” për qetësinë qytetare, i sigurtë se bashkëpuntorët më të afërt nuk do t’a tradhëtojnë, sepse nuk kanë kujt atje jashtë, jashtë Serbisë, në trubullirat e tanishme ndërkombëtare.
Nuk kanë as kujt brenda, sepse Vuçiçi, si shkaktar trazirash, ka ndërtuar me durim dhe gjatë pamjen mbi dobësinë dhe perversitetin e opozitës politike.
[i] https://www.danas.rs/dijalog/redakcijski-komentar/vucic-izazivac-nereda/
/Përktheu për Argumentum Xhelal FEJZA
