Boshko Jakshiç-Politika[i]
Vuçiçi është sot peng i politikës së tij, por meqënëse mori pushtetin, le t’i lejohet që të jetë ai që do të presë nyjen kosovare. Tradhëtarët dhe mercenarët e huaj do t’ia dinë për nder, megjithëse kjo do të ishte një pohim tjetër i natyrës groteske të politikës serbe.
“Jam i gjatë pothuajse dy metra”, u përpoq Vuçiçi, nëpërmjet konstruksionit të tij shtatlartë, ta argumentojë dyshimin e gazetarit të “Nju Jork Tajmsit” se ai është një “Putin i vogël”. Duket se ka ardhur koha në të cilën, atë që tha në muajin gusht të vitit të kaluar, ta vërtetojë me vendimet e tij politike dhe ta bindë përfundimisht Perëndimin se nuk është vetëm një nxënës i bindur i shefit të madh të Kremlinit.
Gjeneza politike e presidentit serb, nëse ekziston një e tillë, do të ishte më shumë se e mirëseardhur në kohën e ndryshimeve më themelore të Europës, që nga mbarimi i Luftës së Ftohtë. Shtetet e Bashkuara, në konfrontim me Rusinë rreth çështjes së Ukrainës, e rreshtuan në një kolonë Bashkimin Europian duke pritur të njejtën gjë edhe nga vendet që janë jashtë unionit. “Europa e Vjetër”, sikurse i pati quajtur, në mënyrë pezhorative, Gjermaninë dhe Francën, për shkak të reaksionit ndaj invazionit në Irak në vitin 2003, ish sekretari amerikan i mbrojtjes i asaj kohe, nuk ekziston më.
Nëse ky lloj disiplinimi i europianëve ka përdorim afatgjatë, kjo është temë për një analizë tjetër, por gjithsesi ai nuk zvoglon topografinë politike të kontinentit. Finlanda neutrale është tashmë në NATO. Suedia pret dakordësinë e Ankarasë. Zvicra e cila konsideron si pjesë të integritetit të saj politikën e jashtme që nga vitit 1815, tani i ka vënë sanksione Rusisë dhe tani po shqyrton mundësinë për të dërguar armë në Ukrainë.
Ballkani, që nga koha e bombardimit të NATO-s, është bërë poligon i asaj e cila rajonin mund të vendosë “në vijën e parë të zjarrit”, sikurse e pati emërtuar para tetë vitesh sekretari amerikan Xhon Keri, e tani ka ardhur koha që në këtë rajon të përfundohet puna të cilën Europa pati nisur që në vitin 1989.
Lufta në Lindje të Europës e ka polarizuar në mënyrë dramatike mbarë botën, ndërsa Perëndimi nuk toleron asgjë veçse unitet në mënyrë që t’i kundërvihet “imperializmit të Putinit”. Nga përgjigja ndaj këtyre sfidave do të varet edhe pozicioni i Serbisë, sepse është bërë tashmë e qartë se kontinenti po transformohet në një mënyrë të atillë që nuk lejon kthimin në të vjetrën. Këtu e ka burimin edhe kërkesa këmbëngulëse që Serbia t’i bashkohet rregjimit të sanksioneve ndaj Rusisë, po këtu edhe urgjenca që të zgjidhet problemi kosovar e kësisoj edhe mundësia që Moska të destabilizojë Ballkanin Perëndimor, e nëpërmjet tij, tërë kontinentin.
Me deklaratën e tij se e pranon konceptin e ri euroamerikan të zgjidhjes së krizës kosovare, gjë që është pjesë e përpjekjeve të tij për të mos njohur faktin se Kosova është njohur, ka dallgëzuar seriozisht diplomacinë ruse e cila frikësohet se mos ajo hidhet plotësisht jashtë procesit të zgjidhjes së konfliktit i cili përbënte një trampolinë të ndikimit në rritje të Rusisë në rajon. Ndërsa ministri Sergej Lavrov kësaj jave bëri qartë me dije se Moska do t’i përgjigjet “ashpër” armiqësisë së BE-së e cila “për fajin e saj e humbi Rusinë”, Vuçiçit tani sëbashku me rusët, i duhet të luftojë për kontrollin e një pjese të opozitës ekstreme proruse, së djathtës antiperëndimore të cilën vetë e ka krijuar. Në radhët e serbëve në Kosovë nuk është se do të ketë ndonjë problem, sepse Lista Srpska të jep përshtyojen se mbetet një filial i besnik i Partisë përparimtare serbe. Por, nganjëherë sjellja sipas kokës së saj të Listës Srpska, siç ishte rasti me ngritjen e barrikadave, bëhet test me të cilin Perëndimi mat gatishmërinë e Vuçiçit për të nisur implementimin e atyre për të cilat është rënë dakord kohët e fundit në Bruskel dhe në Ohër.
Sfida është serioze sepse serbët në Veëri të Kosovës kërcënojnë se do të fillojnë kryengritje mbarëpopullore nëse nuk ndërpritet terrori i Albin Kurtit.
Përgjigja e pyetjes se çfarë është terori varet nga ajo se cilin pyet. Arrestimi i serbëve është terror në vetvete, pohojnë liderët e Listës Srpska. Terror është djegia e automobilëve të serbëve të Kosovës të cilët kanë ndërruar targat e lëshuara në Serbi dhe kanë vënë ato që lëshon pushteti kosovar, do të thoshte dikush tjetër.
Shkak për ashpërsimin e fundit është bërë arrestimi i njëfarë Millovan Bozhoviçit. A është fajtor serbi që akuzohet për djegien e automobilëve, rrahjen e qytetarëve serbë, fyerjen e pjestarëve të policisë kosovare, dëmtimin e infrastrukturës, kalim të paligjshëm të kufirit dhe vrasjen e pjestarit të misionit EULEKS, këtë le ta vërtetojë gjykata.
Pushteti në Prishtinë ka shansin që të mbrojë të drejtat dhe pronën e serbëve, gjë që nuk është rast i shpeshtë. Por është pikërisht kjo që Lista Srpska nuk dëshiron sepse me këtë shkatërrohet monopoli i saj i kontrollit.
Nuk ka dyshim se arrestimet e serbëve dinë të jenë nganjëherë edhe të motivuara etnikisht, por përse të bllokohen aksionet kundër piromanisë qëllimi i qartë i të cilëve është frikësimi i serbëve? Siç është e qartë se pas djegieve nuk qëndrojnë shqiptarët.
Por për Listën Srpska është e mjaftueshme që Bozhoviçi është arrestuar që atë ta shndërrojnë në viktimë dhe martir, ndërsa vetes t’i krijojë rastin që të akuzojë pushtetin në Prishtinë për terror dhe represion. Lista është e gatshme ta mbrojë “njeriun e saj” pa marrë parasysh nëse ka kryer ndonjë vepër penale.
Është i pafajshëm sepse është serb, ndërsa fakti që e arrestojnë shqiptarët është kulmi i pafajsisë së tij. Liderët e serbëve kosovarë refuzojnë bashkëpunimin nga i cili do të kishin përfitim qytetarët, serbët dhe shqiptarët të cilët do të ndjeheshin më të sigurtë dhe kësisoj marrin mbi vete përgjegjësi tejet të madhe.
Për këtë deklarata e funksionarit të Listës Srpska se dënon djegien e automobilëve duket më se e pabesueshme. Ata po humbasin me shpejtësi besueshmërinë, e cila ka kohë që është vënë në pikëpyetje sepse bazohet të frika, kërcënimet dhe shantazhet. Pyeteni serbin të cilit i’a kanë djegur automobilin nëse do të votojë për ata.
Si do të dukeshin serbët nëse ngrihen në kryengritje dhe më vonë të merrej vesh se janë ngritur për një kriminel? Pas kësaj vetëm djalli do të ishte fajtor për ata. Ose komploti ndërkombëtar i ideuar me dhjetëvjeçarë të tërë se pas kësaj qëndron “shteti i thellë” i Perëndimit ku nuk kanë punë tjetër veçse të merren me atë se si t’ua nxijnë jetën serbëve.
Politika e jashtme e këtij vendi nuk mund të drejtohet sipas Listës Srpska. Ka ardhur koha që Vuçiçi ta ndërpresë militarizimin “kryengritës”, të heqë dorë nga doktrina e “shkeljes së syrit”, sikurse e përshkruan ai nevojën që Serbia të mbetet në rrugën europiane por njëkohësisht të mos u’a kthejë shpinën miqve tradicionalë.
Nuk ka “shkelje syri”, nuk ka më tavolina me shumë karrike. Nëpërmjet planit europian për Kosovën Vuçiçi fitoi shansin që ta kthejë me vendosmëri Serbinë në rrugën europiane në përputhje me qëllimin e tij të kahërshëm gjeostrategjik. Nuk ka më vëmendje ndaj presioneve të Kremlinit dhe aleatëve të tyre të cilët nëpër Serbi mbajnë portretet e Putinit dhe në kapele shenjat e Vagnerit.
E kuptoj se Vuçiçi nuk e ka të lehtë. Për një dhjetëvjeçar të tërë krijoi një ambient në të cilin ata që janë për Perëndimin emërtohen tradhëtarë dhe mercenarë të të huajve, ndërsa ata që duan jetën në një guvernë ruse emërtohen atdhedashës dhe patriotë.
Sot Vuçiçi është peng i politikës së tij, por meqënëse ka marrë pushtetin, le t’i lejohet që të jetë ai që do ta presë nyjen kosovare. Tradhëtarët dhe mercenarët e paguar nga të huajt do t’ia dinë për nder, megjithse kjo do të ishte një pohim i ri i natyrës groteske të politikës serbe.
*Përktheu për Argumentum Xhelal FEJZA
[i] https://www.politika.rs/sr/clanak/546838/Pogledi/Doktrina-migoljenja
