Me përjashtim të së djathtës ekstreme, askush në Izrael nuk dëshiron të mbetet i mbërthyer në Gaza, përgjegjës për 2.4 milionë palestinezë dhe të përballet me një kryengritje të mundshme. Izraeli mund t’i japë fund kësaj lufte së shpejti dhe të shpëtojë ata pengje që janë ende gjallë, pasi kanë çmilitarizuar Gazën dhe kanë vendosur terrenin për një alternativë ndaj Hamasit.
UASHINGTON, DC – Lufta iraniano-izraelite tani ka dalë nga hijet me breshërinë e mbi 300 dronëve, raketave dhe raketave që Irani ka lëshuar në Izrael. Së bashku me ushtrinë amerikane dhe partnerët e tjerë, Forcat Mbrojtëse të Izraelit ishin në gjendje të kapnin 99% të tyre.
Edhe një herë, ushtria izraelite demonstroi aftësitë e saj të shkëlqyera, por mbështetja e SHBA ishte thelbësore. Megjithëse Izraeli krenohet me aftësinë për të mbrojtur veten, rrethanat kanë ndryshuar. Kur përballemi me kërcënime në shtatë fronte, siç e pranon IDF, është e rëndësishme që Izraeli të ketë ndihmën dhe izraelitët duhet të njohin vlerën e të qenit pjesë e një koalicioni ndërsa përballen me Iranin, përfaqësuesit e tij dhe mbështetësit e tyre rusë.
Nëse asgjë tjetër, sulmi i Iranit duhet t’u kujtojë izraelitëve se lufta e tyre me Hamasin nuk po zhvillohet në një vakum ndërkombëtar dhe mbështetje nga çështjet e jashtme. Ajo luftë është tani në muajin e saj të shtatë. Izraeli po arrin sukses në kuptimin taktik. Ajo po çmonton infrastrukturën ushtarake të Hamasit dhe e ka shkatërruar atë si një forcë luftarake të organizuar, me 19 nga 24 batalione të Hamasit që nuk ekzistojnë më.
Kjo është një arritje e rëndësishme. Fatkeqësisht, ky sukses taktik ka ardhur me një kosto të lartë në jetën e civilëve palestinezë dhe në imazhin e Izraelit ndërkombëtarisht. Pra, ndërsa Izraeli mund të ketë sukses ushtarakisht, ai po humbet politikisht.
Maksima e famshme e Clausewitz-it se “lufta është vazhdimi i politikës me mjete të tjera” nuk duket se po udhëheq strategjinë e Izraelit. Po, Hamasi ia detyroi Izraelit këtë luftë; dhe, po, Hamasi paraqiti një sfidë të paprecedentë ushtarake duke u ngulitur në qindra milje tunelesh nën popullsinë civile të Gazës. Por Izraeli kërkonte një strategji me anë të së cilës mund të mundte Hamasin ushtarakisht pa humbur simpatinë e botës në këtë proces. Një fushatë ushtarake me objektivin politik për të garantuar që Hamasi as të mos mund të kërcënonte përsëri Izraelin dhe as të mbetej në pushtet mbështetej në një premisë qendrore: për të pasur kohën dhe hapësirën politike të nevojshme për të mposhtur Hamasin, Izraelit do t’i duhej të plotësonte nevojat humanitare të Gazasve dhe të minimizonte nevojat e tyre. duke vuajtur.
Mund të mos kishte asnjë mënyrë për të shmangur dilemën mizore me të cilën u përball Izraeli: si të mposhtej Hamasin si një forcë ushtarake pa palestinezët të vdisnin në një numër të tmerrshëm. Por kishte mundësi të mundshme për krijimin e korridoreve humanitare për evakuime nga veriu në jug të Gazës në dy javët e para pas 7 tetorit, kur Izraeli filloi një fushatë intensive bombardimi. Pas kësaj, ishte thelbësore që Izraeli të siguronte dërgimin e ndihmës humanitare të nevojshme për të adresuar nevojat e palestinezëve për strehim, ushqim, ujë dhe mjekësi. Dhe, nëse Hamasi do të vepronte për të devijuar atë ndihmë, siç bëri, Izraeli kishte detyrimin ta ndalonte atë dhe të siguronte sigurinë për shpërndarjen e ndihmës.
Ky nuk ishte vetëm një detyrim moral; Ishte një imperativ strategjik që komuniteti ndërkombëtar të mos besonte se Izraeli ishte indiferent ndaj vuajtjeve palestineze. E megjithatë ky perceptim ka zënë vend, me rezultatin që Izraeli është përgjegjës i vetëm për ndalimin e luftës. Është sikur Hamasi të mos ketë asnjë përgjegjësi, kur liderët e Hamasit duhej të ishin nën presion nga Shtetet e Bashkuara dhe komuniteti ndërkombëtar që të largoheshin nga Gaza për të kursyer publikun. Për shumë njerëz, sulmi ajror i fundit izraelit që vrau një grup punonjësish të ndihmës në Kuzhinën Qendrore Botërore nuk ishte një aksident tragjik, por rezultat i një fushate që shumë shpesh duket e prirur për të goditur objektivat ushtarake, pavarësisht nga kostot për palestinezët.
Disa javë pas luftës, unë shkrova se nuk favorizoja një armëpushim, sepse kjo do të lejonte Hamasin të mbijetonte, të rindërtohej dhe të përpiqej për një 7 tetor tjetër. Ata që thanë se Izraeli nuk duhet të përgjigjet ndryshe veçse në një mënyrë të kufizuar dhe të shënjestruar nuk arriti të kuptonte se perceptimi se Hamasi ishte larguar duke i shkaktuar një çmim kaq të tmerrshëm Izraelit, do ta kishte investuar ideologjinë e tij të “rezistencës” (dhe angazhimit për shkatërrimin e Izraelit) me një besueshmëri të madhe në të gjithë Lindjen e Mesme.
Pavarësisht kësaj, Izraeli kishte ende nevojë për një strategji që jo vetëm të minimizonte vuajtjet humanitare, por edhe të ishte e lidhur me një objektiv të qartë dhe të arritshëm. Struktura e keqe shtetërore është gjithmonë e lidhur me objektiva që as nuk mund të arrihen dhe as të përshtaten në një mënyrë që e bën të mundur mbështetjen për to. Eliminimi i Hamasit nuk ishte kurrë në kartat, më shumë se eliminimi i ISIS-it ka qenë për SHBA-në. Shpëtimi i shumicës dërrmuese të pengjeve izraelitë të mbajtur nga Hamasi që nga 7 tetori nuk ishte kurrë i mundur me mjete ushtarake.
Por çmilitarizimi i përhershëm i Gazës – në mënyrë që ajo të mos ishte më kurrë një platformë për sulme kundër Izraelit – ishte i mundur. Është ende, dhe duhet të jetë objektivi strategjik i Izraelit. Në diskutimet e saj me kryeministrin Binyamin Netanyahu dhe kabinetin e tij të luftës, administrata e presidentit amerikan Joe Biden duhet të fokusohet jo vetëm në mënyrën se si të merret me katër batalionet e mbetura të Hamasit në Rafah, por në arritjen e një marrëveshjeje se sa është e mjaftueshme për të arritur çmilitarizimin. Në realitet, Izraeli nuk është larg nga të qenit në gjendje të shpallë sukses, t’i japë fund luftës dhe të marrë pengjet e tij, ndërsa shumë mbeten gjallë.
Izraeli duhet të kushtëzojë përkufizimin e tij të çmilitarizimit të mjaftueshëm me krijimin e mekanizmave me të cilët SHBA, donatorët evropianë dhe shtetet arabe sigurojnë që e gjithë ndihma që derdhet në Gaza të monitorohet nga hyrja në ruajtje deri në përdorimin përfundimtar. Izraelitët mund të kushtëzojnë të gjithë ndihmën për rindërtim (në krahasim me ndihmën humanitare) me mosqënien e Hamasit në pushtet – askush nuk do të investojë në rindërtim nëse është – dhe me funksionimin e besueshëm të mekanizmave të monitorimit.
Garantimi se Hamasi nuk mund të kthehet kurrë në pushtet kërkon një alternativë palestineze ndaj tij në Gaza. Autoriteti Palestinez është shumë i dobët dhe shumë i korruptuar për të luajtur atë rol së shpejti. Pasi reformohet në mënyrë të besueshme në mënyrë që të ketë kapacitetin për qeverisje të denjë, megjithatë, AP mund dhe duhet të plotësojë boshllëkun.
Me Hamasin në thelb të mundur ushtarakisht dhe publikun në Gaza që dëshiron rikthimin e jetës, shtetet arabe mund të luajnë një rol kalimtar në administrim dhe sigurimin e sigurisë. Nga bisedat e mia me një numër liderësh arabë, e di se ata janë të përgatitur të luajnë një rol të paprecedentë në Gaza, duke përfshirë vendosjen e trupave, me kusht që përfshirja e tyre të jetë një urë nga fundi i luftës drejt një alternative të qëndrueshme palestineze. Ata nuk duan që Hamasi të kthehet, por gjithashtu nuk duan të jenë përgjithmonë në Gaza.
Me përjashtim të së djathtës ekstreme, askush në Izrael nuk dëshiron të mbetet i mbërthyer në Gaza, përgjegjës për 2.4 milionë palestinezë dhe të përballet me një kryengritje të mundshme. Izraeli mund t’i japë fund kësaj lufte së shpejti dhe të shpëtojë ata pengje që janë ende gjallë, pasi kanë çmilitarizuar Gazën dhe kanë vendosur terrenin për një alternativë ndaj Hamasit.
Dhe duhet ta bëjë këtë. Është mjaft keq që 55% e amerikanëve nuk e miratojnë veprimin e Izraelit në Gaza. Ajo që është më e keqja është se kjo luftë është duke u bërë një çerdhe për mënyrën se si brezi i ardhshëm mendon për Izraelin. Duke pasur parasysh këtë, dhe duke pasur parasysh se Irani ka treguar përsëri se është çështja, Izraeli duhet t’i japë fund luftës në Gaza. Humbja ushtarake e Hamasit e lejon atë ta bëjë këtë shpejt.
Përshtati në shqip: Argumentum.al