Shahriar Kia*
Ngjarjet e fundit në Lindjen e Mesme, veçanërisht rënia e Bashar al-Asadit, kanë ndryshuar jo vetëm fatin e një diktatori, por edhe ekuilibrat strategjikë në mbarë rajonin. Regjimi iranian, që për vite me radhë ka ndërhyrë në Irak, Siri, Liban dhe Jemen, duke cenuar paqen dhe sigurinë rajonale, tani po përballet me një tronditje serioze të rrjetit të tij të ndikimit. Ky zhvillim historik ka pasur ndikime të thella në politikat rajonale të Iranit, duke nxjerrë në pah rolin e rezistencës së brendshme dhe njësive të organizuara të saj.
Bashar al-Asad: Lidhja Jetike në Politikat Rajonale të Iranit
Siria ka qenë gjithmonë aleati më i afërt i regjimit iranian në rajon. Rënia e Bashar al-Asadit, një diktator që luante një rol kyç në politikat rajonale të Teheranit, përbën një goditje strategjike dhe fatale për regjimin e Velayet-e Faqih. Siria ka shërbyer si një urë lidhëse midis Iranit dhe Hezbollahut në Liban, duke qenë një rrugë thelbësore për eksportimin e terrorizmit, armëve dhe zgjerimin e ndikimit të Teheranit në Lindjen e Mesme.
Sipas analistëve, ky vend ishte një korridor për forcimin e Hezbollahut; sa herë që Hezbollah përballej me probleme, Siria ndërhynte për ta mbështetur. Regjimi iranian ka shpenzuar miliarda dollarë nga burimet e tij financiare për të mbrojtur Asadin. Por me rënien e tij, ky rrjet i gjerë, i ndërtuar nën mbështetjen e drejtpërdrejtë të Qasem Soleimanit, është shembur. Tani regjimi iranian nuk është më në gjendje të menaxhojë ndikimin e tij rajonal, që dikur mburrej se e kishte forcuar.
Përveç kësaj, rënia e Asadit ka dobësuar ndjeshëm moralin e Rojeve Revolucionare dhe forcave proxy të regjimit, ndërsa Khamenei tani duhet të përgjigjet para fraksioneve të brendshme të regjimit për shpenzimet e mëdha, duke përfshirë më shumë se 50 miliardë dollarë të shpenzuara gjatë dekadës së 2010-ës në Siri.
Rënia e Asadit: Një Goditje Strategjike për Regjimin Iranian
Sipas Wall Street Journal, rënia e Bashar al-Asadit përfaqëson një goditje historike për Iranin. Ky zhvillim ka shembur themelet e strategjisë së sigurisë kombëtare të Iranit dhe ka treguar se Teherani nuk është më në gjendje të ruajë rrjetin e tij të ndikimit rajonal. Fox News e ka përshkruar këtë ngjarje si një “moment historik” që shënon fundin e ndikimit të pakufishëm të Iranit në Lindjen e Mesme. Analistët besojnë se kjo humbje strategjike e ka bërë regjimin iranian më të cenueshëm ndaj krizave të brendshme dhe të jashtme se kurrë më parë. Khamenei shpesh ka theksuar se “nëse nuk luftojmë në Siri, duhet të luftojmë në qytetet e Iranit.” Ai e ka quajtur Sirinë “provinca e 35-të” të Iranit, por tani kjo “provincë strategjike” është humbur.
Perspektiva e Zhvillimit: Irani në Rrugën e Ndryshimit
Me rënien e saj të Bashar al-Adit, iranian ka humbur një nga bazat e tij më të rëndësishme strategjike. Dobësimi i Hezbollahut në Liban gjithashtu ka përshpejtuar këtë rrezik. Në të njëjtën kohë, njësitë e tjera të informacionit brenda Iranit janë shndërruar në një model për luftën e tyre. Frymëzimi i revolucionit në Iran, së bashku me organizimin e Sirit të Organizatës së Popullit të Iranit (MEK), e kanë kthyer Iranin në një “fuçi baruti” që mund të shpërthejë në çdo moment.
Përfundim
Rënia e Bashar al-Asadit është një zhvillim historik në Lindjen e Mesme, që vetëm shënoi fundin e një diktature në Siri, por edhe fillimi i ndryshimeve të strategjive rajonale të vendosura në iran. Kjo ngjarje ka krijuar mundësi të reja për cat e brenda Iranit. Mbështetja e gjerë kombëtare dhe opinioni për opozitën, shqyrtimi i një numri të madh të komenteve, ka shpresuar për ndryshime në Iran. Tani, shumë se kurrë, komuniteti ndërkombëtar duhet të qëndrojë pranë popullit iran dhe forcave të mësojnë, duke pasur këtë moment historik për lirinë dhe demokracinë.
*Opinionet e shprehura në këtë artikull janë të vetë autorit dhe nuk pasqyrojnë domosdoshmërisht politikën editoriale të Argumentum.
/Argumentum.al
