Biografia e shkurtër e Ajatollah Imam Khomeinit (r.h)
Sejid Ruhollah Mostafavi, i njohur si Imam Khomeini (1902-1989), ishte jurisprudent, mistik, filozof, autoritet fetar, udhëheqës i Revolucionit Islamik të Iranit dhe themelues i Republikës Islamike të Iranit.
Ai besonte në parimin e Velayat-e-Faqih (Pushtetit Islam) në shoqërinë islame gjatë mungesës së Imam Masoum (a.s) ( i pagabueshëm) dhe për këtë arsye e konsideronte parimin e luftimit të shtypjes dhe përpjekjes për të krijuar Republikën Islamike nën sundimin e Vali-e-Faqih-ut si një nga detyrat e rëndësishme të myslimanëve.
Prandaj, ai e konsideroi sistemin mbretëror, si një sistem autoritar dhe filloi betejën kundër regjimit të Shahut të Iranit, Mohammad Reza Pahlavi.
Nga viti 1340 hixhri(1921) e më pas, me miratimin e projektligjit të shoqatave të rretheve dhe krahinave, kjo betejë u bë serioze dhe në vitin 1342 hixhri (1923) me arrestimin e Imam Khomeinit u shndërrua në kryengritjen e 6 qershorit 1963. Qëndrimet e forta të Imam Khomeinit kundër projektligjit të kapitullimit në vitin 1343 hixhri( 1924) u bënë shkak që regjimi i Shahut ta dëbojë atë në Turqi dhe më pas në Nexhef. Internimi i Imam Khomeinit jo vetëm që nuk ndaloi lëvizjen e revolucionit Islamik, por edhe në internim, Imam Khomeini vazhdonte të informonte popullin rreth tradhtive dhe krimeve të regjimit dhe me kulmimin e protestave në vitet 1978 dhe 1979 më në fund në 11 shkurt të vitit 1979 revolucioni Islamik i Iranit u kurorëzua me fitore. Pas kësaj fitore, Imam Khomeini e ftoi popullin të marrë pjesë në zgjedhjet e sistemit të Republikës Islamike të Iranit dhe me 98% të votave të popullit themeloi këtë sistem.
Imam Khomeini (r.h) ndërroi jetë më 4 qershor 1989, ceremonia e lamtumirës së popullit iranian në prani të miliona njerëzve nga Teherani dhe vajtuesve të ardhur nga qytetet dhe fshatrat, u organizua në vendin “Musalla Imam Khomeini” ditën dhe natën e 5 qershorit të vitit 1989. Në ceremoninë zyrtare nuk kishte asnjë shenjë të protokollit të rëndomtë. Çdo gjë ishte në mënyrë vullnetare, popullore dhe përplot dashuri. E gjithë autostrada dhe rrugët që të çonin në “Musalla” ishin të tej mbushura nga njerëz të veshur me të zeza. Flamujt e zisë ishin ngritur mbi portat dhe murret e qytetit, nga të gjitha xhamitë, qendrat zyrtare dhe shtëpitë dëgjohej këndimi i Kuranit.
/Argumentum.al