Bashkimi Evropian duhet të integrojë aftësinë e tij mbrojtëse – “diçka [Presidenti turk Rexhep Tajip] Erdogan nuk mund të vërë veton”, i ka thënë Kathimerini-t Guy Verhofstadt, një eurodeputet dhe ish-kryeministër belg që kryesoi Konferencën e udhëhequr nga qytetarët për të Ardhmen e Evropës. intervistë.
Ai denoncon arsyet e Turqisë për të kundërshtuar pranimin e Suedisë dhe Finlandës në NATO si “të qëllimshme dhe të sajuara”, duke shtuar se Ankaraja do të jetë nën “presion shumë serioz” për të ndryshuar qëndrimin e saj.
Verhofstadt kundërshton gjithashtu idenë e një kompromisi me Rusinë nën presidentin Vladimir Putin dhe bën thirrje për një reformë të guximshme të BE-së si politika më efektive e sigurisë dhe e mbrojtjes për bllokun.
Si e vlerësoni qëndrimin e Turqisë për anëtarësimin e Suedisë dhe Finlandës në NATO? Mendoni se në fund të fundit mund të ketë problem me anëtarësimin e dy vendeve?
Do të shohim se si do të dalë. Presioni ndaj Turqisë do të jetë shumë serioz dhe veçanërisht arsyet e përmendura për moslejimin e këtyre vendeve e bëjnë problematike veton. NATO nuk mund ta lejojë veten të bllokohet në vetë arsyen e saj të ekzistencës, duke u bashkuar për të ruajtur sigurinë rreth Atlantikut të Veriut, për arsyet dashakeqe dhe të sajuara të një anëtari.
Disa duan vazhdimësi në betejat për të dobësuar Putinin. Të tjerët janë në favor të një kompromisi për të zbutur efektet negative në siguri dhe ekonomi. Cili mendoni se duhet të jetë qëllimi i Evropës në këtë luftë?
Kompromis? Njerëzit që përdorin këtë fjalë nuk i kanë kushtuar vëmendje që nga 24 shkurti. Pushtimi në vetvete shkoi shumë më tej sesa do të prisnin shumica e ekspertëve dhe që atëherë brutaliteti si në terren në Ukrainë ashtu edhe në Moskë është rritur, jo duke u zvogëluar.
Mos harroni, ne jemi përpjekur të bëjmë kompromis me Putinin të paktën që nga viti 2014, dhe në Siri dhe në Bjellorusi… Çfarë na ka sjellë, përveç përbuzjes nga një Kremlin i guximshëm?!
Mënyra e vetme – me të vërtetë e vetmja mënyrë për të zbutur efektet e luftës së Putinit – është të forcojmë anën tonë: të bashkojmë duart politikisht dhe ushtarakisht, duke përfshirë Ukrainën dhe vendet e tjera në rajonet fqinje ruse – prandaj vendimi nga Suedia dhe Finlanda, por edhe referendumi në Danimarkë. Dhe të bashkojmë forcat ekonomikisht, me rolin kyç për Bashkimin Evropian, në mënyrë që të mund të mbështesim ose të zbusim efektet në aspektin e dispozitave të energjisë, kostove sociale dhe ndikimit ekonomik. Së bashku, ne mund ta bëjmë atë. Asnjë vend individual nuk do.
Si e imagjinoni të nesërmen? Disa argumentojnë se SHBA-ja dhe Evropa nuk duhet të shkatërrojnë plotësisht urat me Rusinë, madje edhe me Putinin në pushtet.
Kush e di se çfarë është më pas… Ushtarak, Rusia ka tejkaluar dukshëm. Por një kafshë e plagosur mund të jetë e rrezikshme: A po shohim një konflikt të zgjatur, me një Ukrainë mezi të qëndrueshme dhe të gjitha rreziqet ushtarake, ekonomike, energjitike dhe ushqimore që nënkupton? Apo Putini do të hiqej përfundimisht dhe çfarë do të vinte në vend të tij?
Ka më pak shpresë në Rusi sesa disa vite më parë. Nuk ka asnjë opinion publik për të folur. Gjithçka që ka mbetur rreth Kremlinit janë miq dhe bashkëpunëtorë. Ju mund të shpresoni se ata përfundimisht do të jenë mjaft të frustruar nga sanksionet për t’u ngritur kundër njeriut që i dha fund jetëve të tyre të bukura – në të vërtetë ne duhet t’i synojmë ata shumë më tepër, të gjithë shtyllën kurrizore të regjimit, për t’i bërë ata të frustruar mjaftueshëm – por a ofrojnë ata shumë shpresë për një regjim më të qëndrueshëm, disi demokratik më pas?
Shpresa jonë e vetme qëndron në atë që mund të bëjmë për veten tonë: Të mbështesim Ukrainën, të bëjmë presion ndaj regjimit rus dhe të marrim veprimet tona së bashku; integrimin dhe përmirësimin e kapaciteteve tona mbrojtëse, me mbrojtjen e BE-së si një shtyllë të besueshme dhe të fortë të NATO-s – diçka që Erdogan nuk mund të vërë veton – dhe me një Bashkimi Evropian të përforcuar në zonat ku do të zhvillohet kjo luftë e gjatë, si energjia dhe burimet kritike industriale.
Ne duhet të rishpikim ndjenjën tonë të sovranitetit, përmes reformës së Bashkimit Evropian.
/Argumentum.al