Mbi dyqind e pesëdhjetë mijë njerëz nga të gjitha shtresat e jetës u mblodhën në Sheshin e Shën Pjetrit dhe zonat përreth të shtunën në mëngjes për t’i dhënë lamtumirën e fundit Papa Françeskut në Meshën e tij të Requiem. Mbi 150,000 të tjerë mbushën rrugët e Romës ndërsa arkivoli i tij u çua në procesion në Bazilikën e Shën Marisë së Madhe.
Festimi solemn dhe prekës u kryesua nga Kardinali Giovanni Battista Re, të cilit iu bashkuan rreth 250 Kardinalë, Patriarkë, Kryepeshkopë, Peshkopë, priftërinj dhe besimtarë të shenjtëruar.
Në predikimin e tij, Dekani i Kolegjit të Kardinalëve u thellua në shumë momente kulmore të 12 viteve të tij të jashtëzakonshme dhe intensive të Shërbesës së Pjetrit, të shënuara nga stili i tij i afërsisë me njerëzit dhe spontaniteti i gjesteve të tij deri në fund, por më e rëndësishmja, nga dashuria e tij e thellë për Kishën që ai donte të ishte e hapur për të gjithë.
Një Papë që preku mendjet dhe zemrat e shumë njerëzve
Duke falënderuar të gjithë të pranishmit dhe duke u përcjellë përshëndetjet e tij udhëheqësve të shumtë fetarë, Kryetarëve të Shteteve, Kryetarëve të Qeverive dhe Delegacioneve Zyrtare nga e gjithë bota që morën pjesë në Meshë, Kardinali Re vuri në dukje se shpërthimi i dëshmuar në këtë javë zie tregon shumë se sa shumë papati i Papa Françeskut “preku mendjet dhe zemrat” e shumë njerëzve, jo vetëm brenda Kishës.
Bariu i mirë pranë popullit të tij deri në fund. Duke iu referuar fragmentit të Ungjillit ku Krishti e ngarkon Pjetrin me kullotjen e kopesë së Tij, Kardinali Re vuri në dukje se “Pavarësisht brishtësisë dhe vuajtjeve të tij drejt fundit, Papa Françesku zgjodhi të ndiqte këtë rrugë të vetë-dhurimit deri në ditën e fundit të jetës së tij tokësore”, në të cilën ai “ndiqte gjurmët e Zotit të tij, Bariut të Mirë”
“Imazhi i fundit që kemi për të, i cili do të mbetet i gdhendur në kujtesën tonë, është ai i së dielës së kaluar, së Dielës së Pashkëve, kur Papa Françesku, pavarësisht problemeve të tij serioze shëndetësore, donte të na jepte bekimin e tij nga ballkoni i Bazilikës së Shën Pjetrit. Pastaj ai zbriti në këtë Shesh për të përshëndetur turmën e madhe të mbledhur për Meshën e Pashkëve, ndërsa udhëtonte në Papamobilin me çati të hapur.”
Ai kujtoi se si vendimi i tij për të marrë emrin Françesku “duket menjëherë se tregonte planin dhe stilin baritor mbi të cilin ai donte të bazonte pontifikatin e tij, duke kërkuar frymëzim nga fryma e Shën Françeskut të Asizit”.
Papa Françesku, lutu për ne nga qielli!
Homelia u mbyll me një notë të butë, duke përmendur fjalët e njohura me të cilat Papa Françesku gjithmonë i mbyllte audiencat dhe takimet e tij: “Mos harroni të luteni për mua.”
Me më shumë duartrokitje nga të pranishmit, Kardinali Re tha tani, ndërsa Papa Françesku pushon në përqafimin e Zotit, besimtarët e përmbysin atë kërkesë, duke i kërkuar Papës së tyre të dashur të ndërmjetësojë për Kishën, për Romën dhe për të gjithë botën nga qielli.
“I dashur Françesku, tani ju kërkojmë të luteni për ne. Bekoje Kishën, bekoje Romën dhe bekoje të gjithë botën nga qielli siç bëre të dielën e kaluar nga ballkoni i kësaj Bazilike në një përqafim të fundit me të gjithë popullin e Zotit, por gjithashtu përqafoje njerëzimin që kërkon të vërtetën me një zemër të sinqertë dhe mban lart pishtarin e shpresës./vaticannews-argumentum.al
